میناکاری، میناکاری یا میناکاری هنری است که قدمتی در حدود پنج هزار سال دارد و از صنایع دستی محسوب می شود. امروزه این هنر بیشتر بر روی مس انجام می شود، اما می توان آن را روی طلا، نقره و سرامیک نیز انجام داد. طلا و نقره تنها فلزاتی هستند که در ترکیب با مینا اکسید نمی شوند، بنابراین می توانند طرح ها را با جزئیات و با بیشترین شباهت روی مینا اجرا کنند، در حالی که مینای مس فاقد این کیفیت است.خریدگلدان میناکاری اینجا کلیک کنید.

میناکاری چیست؟

میناکاری هنر لوکس چیست؟ آیا تا به حال اثر هنری را دیده اید که در آن لایه های آسمان از سطح آن باز شوند؟ همانطور که لاجوردی آسمان در دایره های زیبایش حک می شود، اشکالی از گل های بهشتی و پرندگان اسرارآمیز بارها در الگوهای ابدی فیض بهشتی ظاهر می شوند. این نوعی هنری است که در زبان فارسی به آن میناکاری می گویند. اهمیت این هنر ایرانی ناشی از پیچیدگی هنر و فرهنگ ایرانی از تاریخ طولانی آن است. اگر می خواهید در مورد این هنر نفیس ایرانی بیشتر بدانید، مقاله زیر برای شما مناسب است.

منظور از میناکاری چیست؟

مینا در فارسی به آسمان آبی گفته می شود. همچنین با کلمه Mino به معنی آسمان همراه است. این هنر دستی آسمان لاجوردی را در لایه های چند لایه اش به تصویر می کشد که ظاهراً به سمت ابدیت حرکت می کند. شاید یکی از دلایلی که به کار مینا می گوییم یا آسمان را نشان می دهیم همین باشد. نزدیکترین معادل به این هنر مینا کاری است که به آن مینای دندان زجاجیه یا مینای چینی نیز می گویند. میناکاری روی مواد مختلفی مانند فلز، سنگ، شیشه، سرامیک و سرامیک اعمال می شود.

چگونه در طول قرن ها تکامل یافته است؟

در حالی که قدمت میناکاری  بازار مینا به قدمت قدیمی ترین تمدن های تاریخ بشر مانند مصریان و امپراتوری روم است، قدمت میناکاری در فلات ایران حداقل به پنج هزار سال می رسد. تعداد زیادی جواهرات و اشیاء مورد استفاده در هنرهای تزیینی که با لعاب و مینا استفاده می شود در مناطق مختلف جهان یافت شده است و این گواه محبوبیت گسترده این صنایع از زمان های قدیم است.

اولین نمونه های میناکاری مربوط به دوره هخامنشیان است. اگرچه شواهدی مبنی بر تولید این آثار هنری در قرون بعدی وجود دارد، اما تا زمان حکومت سلجوقیان (اوایل قرن دوازدهم) این نوع هنر شکوفا نشد. بعداً مغولها بر این کشور مسلط شدند. در این زمان سبک ها، نقش ها و فرم های جدیدی توسط اعضای دربار ایرانی وارد هنر میناکاری شد. سبک مورد نظر برای هنر او ایرانی بود.