تخریب بتن

تخریب بتن ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد. بتن بیشتر در اثر خوردگی میلگردهای آرماتور به دلیل کربناته شدن خمیر سیمان سخت شده یا حمله کلرید در شرایط مرطوب آسیب می بیند. خسارات شیمیایی در اثر تشکیل محصولات گسترده تولید شده توسط واکنش های شیمیایی مختلف، توسط گونه های شیمیایی تهاجمی موجود در آب های زیرزمینی و آب دریا (کلریدها، سولفات ها، یون های منیزیم) یا میکروارگانیسم ها (باکتری ها، قارچ ها...) ایجاد می شود. سایر فرآیندهای آسیب‌رسان نیز می‌تواند شامل شستشوی کلسیم توسط نفوذ آب و پدیده‌های فیزیکی مختلف باشد که باعث تشکیل و انتشار ترک‌ها می‌شود. تمام این فرآیندهای مضر و عوامل آسیب رسان بر مقاومت مکانیکی بتن و دوام آن تأثیر منفی می گذارد.

برای اطلاعات بیشتر در مورد ساده ترین روش تخریب بتن کلیک کنید.

مخرب ترین عامل سازه ها و اجزای بتنی احتمالاً آب است. در واقع، آب اغلب به‌عنوان یک معرف مستقیماً در واکنش‌های شیمیایی شرکت می‌کند و همیشه به‌عنوان یک حلال یا یک محیط واکنش ضروری است و انتقال املاح و واکنش‌ها را ممکن می‌سازد. بدون آب، بسیاری از واکنش های مضر نمی توانند پیشرفت کنند، یا آنقدر کند هستند که پیامدهای مضر آنها در طول عمر برنامه ریزی شده ساخت و ساز ناچیز می شود. بتن خشک طول عمر بسیار بیشتری نسبت به بتن اشباع از آب در تماس با آب در گردش دارد. بنابراین، در صورت امکان ابتدا بتن باید از نفوذ آب محافظت شود.

مزایای تخریب بتن در اصفهان

انبساط محصولات خوردگی (اکسیدهای آهن) سازه های تقویت کننده فولاد کربنی ممکن است باعث ایجاد تنش مکانیکی داخلی (تنش کششی) شود که باعث ایجاد ترک و اختلال در سازه بتن می شود. اگر میلگردها به طور نامناسب نصب شده باشند یا پوشش بتنی نامناسبی در سطوحی که در معرض عناصر قرار دارند، وجود داشته باشد، جک زدن اکسید و پوسته شدن می تواند در طول عمر سازه رخ دهد: قطعات مسطح بتن در نتیجه خوردگی میلگرد از توده بتن جدا می شوند.

بتن، مانند بیشتر سنگ های سخت یکپارچه، ماده ای است که در برابر فشار بسیار مقاوم است، اما نمی تواند کشش، به ویژه کشش های داخلی را تحمل کند. مقاومت کششی آن حدود 10 برابر کمتر از مقاومت فشاری آن است. بتن گازدار به خودی خود یک ماده بسیار جامد است زیرا مقاومت فشاری آن به دلیل کاهش تخلخل با رسوب کربنات کلسیم (کلسیت، CaCO3) افزایش می یابد. در غیاب میلگردهای تقویت‌کننده فولادی و بدون تشکیل محصولات واکنش انبساطی که باعث ایجاد تنش کششی در داخل ماتریس بتن می‌شوند، بتن خالص اغلب یک ماده طولانی مدت است. نمونه ای از دوام ذاتی بتن، گنبد ساختمان پانتئون در رم است که بیش از 2000 سال پیش با بتن رومی ساخته شده است.